Ik was ongeveer vijftien toen ik voor de eerste keer probeerde Latijnse teksten op stenen te lezen, tijdens een uitstap naar Xanten. Ik herinner me de puzzel, de teleurstelling (!), en de passie die toen ontstond.
Tijdens mijn studies in Antwerpen en Leuven had ik het enorme voorrecht de colleges te kunnen volgen van Prof. Hubert Devijver (1937-1997), bij wie ik ook mijn licentiaatsverhandeling schreef.
Opschriften waren een belangrijke bron voor mijn studies over kinderen en jeugd in het Romeinse rijk, en voor een reeks studies over opvoeders in deze periode (vroedvrouwen, voedsters, paedagogi, schoolmeesters, lectoren). Maar ook ‘veldepigrafie’ trekt me aan: Ik publiceerde over opschriften uit Pessinus (Turkije), Grumentum (Italië) en Romeins Antwerpen.
